Hoe zit het met de opkomst van de donderwolkjes?

Het valt mij erg op dat er de laatste tijd precies een trend is ontstaan om de “roze wolk” te doorprikken.

Het is net alsof iedereen moet zeggen dat ze geen roze wolk hadden, om welke reden dan ook, want een roze wolk bestaat niet.

Natuurlijk doet bevallen pijn, wat dacht je dan?! De mensen die er zonder boe of ba plots een baby uitniezen zijn zeldzaam. Maar ik hoef ook niet constant horrorverhalen te lezen over scheuren én half-doodbloeden én onvakkundige artsen én noem maar op. Als ik horror wil dan ga ik wel naar de bioscoop om It te bekijken. Niet dat ik daar tijd voor heb ofzo…

#genoeggezwegen

Sensatieverhalen springen sneller in het oog en zijn dus super om leescijfers en bezoekersaantallen omhoog te krikken. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal maar het wordt als snel eenzijdig en erg negatief. Begrijp me niet verkeerd, het uiten van meningen/gevoelens/frustraties, moet kunnen. Maar met, bijvoorbeeld, de hashtag #genoeggezwegen worden enkel de traumatische bevallingen gedeeld met de wereld.

Nu en dan eens een heads-up van wat er kan gebeuren of waar je eventuele rekening mee moet houden, is oké. Maar neem de hoop op een roze wolk toch niet weg! Laat mommy-to-be’s niet nog meer huiveren van de gedachten dat ze moeten bevallen en heb een beetje respect voor de zorgverleners.

Het lijkt misschien zo dat ze je in de steek laten, maar in feiten doen de zorgverleners er alles aan om jouw kind gezond en wel op de wereld te helpen en dan komen de ouders op de tweede plaats (wen er maar aan want met kinderen sta je trouwens nooit meer op de eerste plaats ;)). Wanneer je echt onrecht is aangedaan dan moet je verdere stappen ondernemen i.p.v. Sociale media. Sociale media geeft volgens mij enkel een kort choqueer-momentje en geen daadwerkelijke oplossing.

Pessimisme vs. Realisme

Persoonlijk ben ik redelijk pessimistisch realistisch, logischer wijze ben ik dus de laatste persoon om te dromen van een roze wolk; beter voorbereid op het ergste dan voor nare verrassingen komen te staan. Maar dat betekent niet dat er geen positieve verhalen (mogen) zijn of dat ik mij wil wentelen in angst. Het is slim om te weten dat als de bevallingsarbeid niet voldoende opschiet, er een (spoed)keizersnede kan worden gedaan. Alleen maar positief, toch? Ze kunnen je helpen. Om je te gaan verdiepen in de dingen die mis kunnen gaan is belachelijk, dan mag je ook niet meer in een auto stappen.

Met momenten lijkt het net alsof het een wedstrijd is geworden: wie heeft de langste of pijnlijkste bevalling gehad? Extra punten voor een combinatie van de twee. Met als hoofdprijs een eindeloos gespreksonderwerp en medelijden. (Alice, jij wint sowieso!)
Mama’s die probleemloos zijn bevallen zijn niet interessant en mogen hun geluk niet onder andermans neus wrijven. Maar waarom zou je dit wel mogen doen met je “ongeluk”?
Er wordt trouwens nogal snel gezegd dat iemand geen roze wolk had, maar zijn de verwachtingen dan niet wat te hoog? Dromen mag, maar wat realisme kan geen kwaad.

Natuurlijk zijn er ook echt mensen die totaal geen roze wolk beleven, die mogen hun ei ook kwijt, maar de laatste tijd kom ik alleen maar donderwolk verhalen tegen. Waar zijn de roze wolkjes gebleven? Zijn baby’s echt zo’n krengen geworden? 😉

Ik ben in elk geval de donderwolkjes beu! Leuke verhalen worden ook gelezen hoor 🙂

°Rose kijkt naar haar baby en krijgt een grote glimlach terug… en een scheet…°

x Rose x

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren