Zwanger zijn…

Bevallen…

 

Het is toch iets speciaals hè… En nu ik er weer middenin zit komen er toch weer veel gedachtes en gevoelens bovendrijven… yes, pregnant.

Yes, me Alice, pregnant too!

Als je ons een beetje volgt dan weet je vast dat ons Rose zwanger is en wel, ik dus ook! Ik ben een paar weken na haar uitgerekend, dus we zijn samen zwanger!!! Wat ik echt ge-wel-dig vind. Samen zwanger! Ahoewel, het idee dat zij zo lekker slank zal blijven tot het einde en ik waarschijnlijk weer op een walvis ga lijken vind ik iets minder leuk.

Anyway, ik geraak afgeleid.

Zwanger!

Bevallen!

Daar wilde ik het over hebben….

 

Ik lees graag blogs, ik lees graag tijdschriften en ik ben een babbelkous. Ik heb dus al veel bevallingsverhalen gehoord, maar ondanks dat we tegenwoordig “eerlijker” zijn, vind ik toch dat we nog steeds te mild zijn naar onze mannen toe.

 

Als je nu kijkt naar jaren geleden, dan was bevallen iets wat achter gesloten deuren gebeurde. Vaak met de man er niet eens bij. Er was geen reality TV en zulke details waren taboe om te bespreken.

Tegenwoordig zijn we allemaal al iets minder op ons mondje gevallen en zal de man al veel beter betrokken worden. En toch zijn er nog steeds zaken die nog “te subtiel” worden aangepakt.

Ja, we zijn tegenwoordig de eerste om onze striemen te laten zien op Instagram en er trots op te zijn maar toch… er is meer dan striemen alleen… en ik merk gewoon dat er nog veel onder het tapijt geveegd wordt.

 

Zo merk ik dat, als mijn man me vraagt hoe ik me voel, dat ik nog altijd doe alsof alles oké is omdat ik een sterke vrouw wil zijn. Ik wil niet die vrouw zijn die klaagt. Maar als ik dan mijn man hoor verkondigen aan vrienden dat ik “nergens last van heb en dat alles heel vlot gaat” dan denk ik: “OH JA???? En dit dan? En dat dan?? En weet je wel hoe dit en dat en blablabla??!!!”

 

Dus toen dacht ik, ik ga eens een eerlijke, ietwat sarcastische, zwangerschap- en bevallingslexicon maken!

 

Tieten

Die borsten waar je als man naar kijkt en van denkt: yummie, die worden precies elke dag lekkerder en groter, wel, die voelen elke dag een beetje meer VERVELEND! Bij sommige onder ons is dit ook een van de eerste tekenen dat je zwanger bent. Die dingen worden groter, passen niet meer in je bh’s en die jeuken. Als je pech hebt worden ze hard en prikkelbaar én extra gevoelig. En nee, niet in de goede zin!

 

Hormonen

Ondanks dat je elke dag een happy wife ziet is dit niet zo evident. En durf dan eens bij een ruzie te melden dat ik toch “zo anders ben sinds ik zwanger ben”

Are you freakin’ kidding me??? Ik zit vol met hormonen die me elke dag een andere stemming geven. En toch probeer ik – superwoman – ervoor te zorgen dat ik nog als een ietwat “redelijk” mens overkom. You have no clue hoeveel moeite dat kost om af en toe niet compleet in janken uit te barsten. DO NOT CALL ME UNREASONABLE.

En dan heb ik het nog niet gehad over wat die hormonen met je huid kunnen doen! Puberteit nummer twee precies #puistenkop

 

Maagklachten

’s ochtends opstaan en al meteen naar het toilet rennen. De hele dag de balans zoeken tussen iets eten om niet te moeten overgeven en overgeven omdat je iets gegeten hebt. En zodra je die misselijke eerste weken achter de rug hebt (wanneer dat überhaupt het geval is), dan krijg je zure oprispingen en lijkt het alsof je niets anders meer dan melk kan verdragen.

 

Vermoeidheid

Er zijn dagen dat ik mijn ogen niet kan openhouden. Ook al heb ik er een zalig nachtje opzitten van acht uur goede slaap, dan nog zijn er momenten dat mijn lichaam duidelijk wordt afgeleid door een andere, belangrijke taak, waardoor al de rest op stand-by wordt gezet. Inclusief mijn hersens.

 

Vocht

In de zomer zwanger? Dan is het helemaal feest! Tenen die op worstjes lijken en steunkousen die aan moeten waardoor je gek wordt van de jeuk.

Oooh, en dan nog gezwegen over dat andere vocht! Nachtelijke toiletbezoeken horen er ook ineens bij!! Een blaas waar constant een baby op leunt is niet echt handig.

 

Geknelde zenuwen

Huppel je fijn rond, krijg je ineens een pijnscheut van jewelste op de meest gekke plekken. Om de één of andere manier beslissen je zenuwen om ineens de weg kwijt te geraken in je dikker wordend lichaam en ineens ergens gekneld te geraken. Aauw!!

 

Stampjes

“OOooohhhh, voel je hem al??? Keisjiek! Mag ik eens voelen??”

Ja, het is geweldig, en bevredigend, om dat kleine mensje binnenin je te voelen stampen. Maar dear lord, mijn blaas is geen springkasteel, mijn ribben geen xylofoon en mijn heupen geen trappelbankje. It hurts sometimes!!

 

Bloeddruk

Die extra liters bloed in je lijf zorgen niet alleen voor duidelijke zichtbare aders, maar als neveneffect kan je wel eens een uitschieter in je bloeddruk hebben waardoor het even allemaal zwart wordt voor je ogen als je opstaat. Als dan die zenuw ook nog eens gaat knellen en je vochthoudende pootjes doen moeilijk… wel ja… #kreupel

 

Kramp

Op een of andere manier zijn teen en kuitkrampen ook soms “normaal”

WHY???

 

Medicatie

Je bent natuurlijk zwanger en niet ziek. Maar dat betekent niet dat je niet ziek kunt worden tijdens je zwangerschap. Ziek het maar uit! Want de meeste medicatie is een no-go! Keelpijn? Probeer maar wat honing…

 

Buik in de weg

Zo een bolle buikie, waar iedereen te pas en te onpas aan frummelt, mag dan wel schattig zijn. Het betekent wel dat je je wel eens misrekent en jezelf of je baby plet. En dan heb ik het nog niet over het feit dat je niet kan zien als je tshirt omhoog kruipt, waardoor het wel eens wil gebeuren dat je ineens een tocht onderaan je belly voelt en dan pas beseft dat je met de onderkant bloot liep. #genant

 

Water breken

De laatste weken van je zwangerschap is dit toch iets waar je rekening mee dient te houden. Je wil natuurlijk niet ergens je water verliezen als je net aan het shoppen bent of in je eigen auto zit. Zitten op een handdoekje dan maar de hele tijd? #tikkendetijdbom

 

Lavement

Toen ik de eerste keer moest bevallen vroeg de verpleegster me als ik het zelf wilde zetten of als ze me moest helpen. Mijn man wist niet eens wat het was. Dan maar zelf zeker? Maar die druk daarna, alsof je met je gat op een powerplate zit. Rennen is bij sommige de boodschap. En als je toilet dan geen goed geïsolerde deur heeft, dan krijgt je man je heel trompetter concerto nog mee ook nog. Een vriendin van me kakte de hele badkamer, inclusief haar eigen tas, onder. Yips….

 

Operatieschortje

In sommige ziekenhuizen zijn ze sadistischer dan andere en steken ze je in een ziekenhuisschortje. Blote poep. Dikke buik. Daar sta je dan. Niks elegants aan hoor!

 

Poepen en placenta’s

Wel, dat lavement is eigenlijk om te vermijden dat je tijdens het bevallen ook nog eens de tafel onderkakt. Yips. Not sorry voor mijn woordgebruik. Blij worden we daar niet van hoor. Al ooit opgevallen dat er bij sommige verlostafels zelfs een speciaal bakje daarvoor hangt? Voor dat of de placenta… Want dat ding moet er ook nog uit!

 

Stagaires

Als je pech hebt huppelt er ook nog ergens één of meerdere stagaires rond die ook allemaal eens willen kijken. “en mag ze ook even voelen mevrouw? Om te zien als ze de ontsluiting juist inschat?”

Ah wel, we zijn toch al alle schaamte voorbij. Laat anders iedereen even aan de beurt!

 

Nabloedingen

Als je pas bevallen bent, dan loop je de weken nadien nog met een matras tussen je benen. Geen klein inlegkruisje of een tamponnetje. Nee hoor, dat is allemaal “not an option”

Een matras. Zeker 40 cm lang en 10 breed. Zo groot dat het in geen enkel comfortabele slip past. Zo groot dat je je afvraagt als iedereen het door je kleren heen kan zien. #waggelwaggel

 

Borstvoeding en tepelkloven

Ik had kloven… Ik bakte er niets van… en dat deed zo een pijn dat ik op het moment dat ik mijn kleintje wilde aanleggen zo hard mijn best moest doen om niet te gillen dat ik genoeg kracht en energie opbouwde om mijn man te kunnen wurgen met twee vingers. En als je dan op restaurant ergens zit te kl*ten met je tieten op een klein toilet omdat er nergens anders ruimte is en je kind laat ineens los, dan sproei je ook nog ineens je hele kleren onder met melk!

 

Manmanman, wat zien we toch af eigenlijk hè… en dan heb ik het niet eens gehad over inknippen en keizersnedes!!!

En natuurlijk is het allemaal dubbel en dik de moeite waard!! Maar dat gevoel van een dikke walvis/melkkoe is toch echt niet te onderschatten.

 

We zeggen natuurlijk tegen onze man dat alles goed gaat omdat het maar kleine kwaaltjes zijn en er gemakkelijk mee te leven valt, we zijn geen aanstellers. Maar je zou natuurlijk wel willen dat je man al die dingen wéét omdat het toch niet niks is. Er zit meer achter een dikke buik! En je wilt dat je man trots is op hoe een taaie je bent en dat je alles aan kan terwijl het toch best zwaar moet zijn.

 

 

°Alice haar man komt thuis… “Hoe voel je je schattie?” – “Prima hoor”°

 

x Alice x