Moederschap

De derde bevalling is altijd…

boordevol veralgemeningen

Veralgemeningen zijn er in alle vormen en maten. Maar als het gaat over zwangerschap, bevallen, en kinderen in het algemeen, dan zijn er evenveel tegenstrijdigheden als dat er veralgemeningen zijn.

Iedere bevalling is anders. Ondertussen is dat zinnetje onbewuste basiskennis geworden (en dus geen veralgemening) bij alle (toekomstige) ouders. Mocht dit nog niet het geval zijn, bij deze.

Mijn vorige twee bevallingen verschillen niet zo heel erg veel van elkaar. In het opzicht dat ze allebei redelijk vlot verliepen. Maar als je bovenstaande alinea leest, weet je dat twee vlotte bevallingen niet betekenen dat de derde dat ook zal zijn… #hallozenuwen

Nummer 3

Nummer 1 liet een week op zich wachten en Nummer 2 deed er nog een schepje bovenop met het maximum aantal “zitdagen”.

Nummertje 3 had er precies ook niet veel zin in en zo gingen de dagen voorbij…

De beslissing van de gynaecoloog was toch net iets anders dan we hadden verwacht. De inleiding werd al* gepland op 41+2.

*Gebruikelijk is het 41+3. Een dag verschil lijkt weinig maar wanneer je de 40 weken voorbij bent, duurt elke dag minstens een week.

Maar dat was buiten het strippen gerekend. Nee, geen sexy dansje voor mijn man, maar een kleine handeling door de vroedvrouw tijdens de controle.

41+1

De weeën begonnen rond 4u ’s nachts. In de films maakt de vrouw dan snel haar partner wakker met “The baby is coming!”… Aangezien mijn leven alles behalve een Hollywoodfilm is, nam ik mijn gsm en begon te timen; om de 6 minuten.

En de man, die sliep lekker verder. Pas in de ochtend, toen ik met vreemde tussenpozen de oudste aan het omkleden was, had mijn man door dat “The baby was coming”

Ik wilde het vertrek naar het ziekenhuis zo lang mogelijk uitstellen uit schrik om zo’n koppel te zijn dat veel te vroeg op de kraamafdeling staat. (Waar een mens zich zorgen om kan maken…) Dus mijn man bracht op het gemak de kinderen weg.

Nu of nooit

Om 12u07 heb ik mijn laatste wee thuis getimed.

“Nu, anders heeft het geen zin meer”

En zo vertrokken we naar het ziekenhuis. De afstand tot de kraamafdeling leek nog nooit zo lang. En om geen aandacht te trekken, deed ik net of er niets aan de hand was. Alsof ik niet om de 3 minuten een wee had… (Alweer, waar een mens zich zorgen om kan maken…)

Toen de liftdeuren opengingen stond de vroedvrouw mij al met open armen op te wachten. Uitleg was niet nodig en al puffend waggelden liepen we achter haar aan.

7 cm *woohoo* was het verdict en mijn water werd gebroken. (Mijn man grapte ondertussen dat we op tijd moesten zijn om de oudste van school te halen om 15u15.)

De verloskamer en de aanwezigheid van de vroedvrouwen gaven een soort rust en de weeën leken stil te vallen. In gedachten begon ik me al te verontschuldigen ‘Oh nee, nu zijn we toch nog te vroeg hier…’

“Volgens mij beginnen de weeën te-“

(‘stoppen’ was niet direct het juiste woord…)

Ik had mijn zin nog niet afgemaakt toen ik plots, maar dan ook helemaal uit het niets, een perswee kreeg en alle alarmbellen afgingen. (Letterlijk, niet figuurlijk)

Toen de gynaecoloog na 13u36 binnenkwam lag ons meisje al in mijn armen. (En waren we *hypothetisch* toch nog op tijd om de oudste van school te gaan halen)

x Rose x

Geen pessimist maar wel een realist. Rose staat nuchter in het leven maar is helemaal in de wolken met haar 3 mannen en meisje. Met de oudste van de mannen is ze getrouwd en van de Monsters (°2015, °2017 en °2018) is ze de fiere mama. Ze is meestal onbereikbaar maar deelt graag haar hersenkronkels.

2 reacties

  • Moederschip

    Proficiat! Oh dit is precies mijn bevalling. Ik wou onder water bevallen maar mijn zoontje was er al voordat het bad kon vollopen haha 😀 De gyn was er ook niet op tijd, maar schreef wel een mooie factuur uit terwijl ik degene was die de arbeid had gedaan. Euh??

Reageer ook even, dat vinden we leuk!

%d