Geschreven door Alice

Knuffelen… het is toch iets zaligs hè… ik zou de hele dag kunnen knuffelen…

Met wie? Wel, euhm, met mijn spruitjes… en mijn mannetje natuurlijk.

En een Pomeriaantje, als ik dat zou mogen hebben van mijn husband, hahah!

 

Maar ik geraak afgeleid! Ik had het over knuffelen. Iets wat tegenwoordig heel erg vaak met de kleinste spruit gebeurd en maar nauwelijks meer met de husband! En het is niet dat hij zijn best niet doet hoor! Het is ook niet dat ik er niet voor opensta… Het is gewoon erg… moeilijk! Quality Time…. Hmmmm…

 

Waar slaat dat nu eigenlijk op! Daar kan toch niets moeilijks aan zijn?? Wel, ik zal je even een situatieschets maken:

 

Maandagochtend 6u

 

Ik word wakker van het gezeur van een baby… een baby? Hè?? Ohja, wacht, dat is de onze. Half slaapdronken duurt het even eer ik besef waar dat mormeltje zich bevindt. Ah! Tussen ons in, hoe is dat nu weer gebeurd? Vast weer zelf in slaap gevallen tijdens de borstvoeding. °OOPS°

Anyway, aan de “subtiele” signalen van de kleine spruit te zien (hij propt zowat zijn heel vuistje in zijn mond) is het weer voedertijd! Mijn man grommelt een beetje omdat ik zijn elleboog verplaats en hem een beetje opzij duw. Baby krijgt voorrang!

Half knikkebollend zit ik rechtop in bed eten te geven. Door het lawaai van de kleinste is de bubbel ook wakker geworden. Ik hoor zijn nachtlampje aanklikken en het stapelbed kraken. Nog geen tien minuten later hoor ik bubbel roepen. Mijn man staat zo snel recht dat hij bijna terug horizontaal vliegt en stommelt vervolgens een beetje scheef naar de kamer naast ons. Ondanks onze geweldige slaapwekker Sam, vraagt bubbel toch als hij al mag opstaan. Wij zijn toch ook wakker? Maar daar gaan we niet op in! De bubbel wordt terug in bed gestuurd en de husband kruipt terug in bed. Lekker tegen me aan… Ik ken die blik hahhahaa, maar met zo een baby aan je tiet heb je weinig opties natuurlijk. Dus we focussen ons verder op de kleinste spruit. De husband draait zich nog eens lekker om.

 

7u30

 

Net als we denken dat we misschien even wat mama-papa tijd hebben blijkt dat het opstaan tijd is voor de grootste bubbel. Hoe laat is het? Urgh ja. 7u30! Het was net toch nog maar 6u? OMG. Tijdsbesef is toch echt weg blijkbaar nu we chronisch moe zijn! Dan maar opstaan. Aangezien de kleinste spruit gelukzalig en stomdronken van zijn melk (my milkshake brings all the boys…) ligt te slapen kan ik ontsnappen uit bed. Zo kan de man nog even wat doorslapen en zo kan ik de bubbel naar school brengen.

 

9u

 

Ja! Al één iemand minder. De bubbel is succesvol op school gedropt. Ik hups naar boven waar mijn man nog lekker ligt te slapen. Als ik dichterbij kom zie ik dat hij de enige is. Shit! De kleine spruit is wakker… grrrrrrr… dan maar allemaal opstaan en aan de dag beginnen…

 

and so it goes on.. and on…

 

En er komen die dag nog wel momenten dat die kleine spruit terug gaat slapen en dat ik de kans zou kunnen aangrijpen om de Husband eens vast te grijpen, maar op een of andere manier gebeurt dat niet meer eens we allemaal bezig zijn.

Je bent zo blij als je even je handen vrij hebt en even iets anders kan doen dan pamper/melk/knuffel/wiegen dat je vergeet net dàt even op de planning te zetten.

 

Ik bedoel: “sleep when the baby sleeps” zegt iedereen. Maar zelfs dat gebeurt niet. Want die momenten gebruik je net om dingen te kunnen doen!!! Ik denk dan aan opruimen, eten maken, zelf eten, douchen (alleen douchen blijk sowieso een luxe te zijn als je eenmaal kids hebt! Er is er altijd wel één die besluit dat je entertainment nodig hebt op de badkamer. #needankje #magikevenja? #waaromdoenjullieditnietbijpapa?!), en allemaal andere banale zaken. Je zit sowieso altijd te multitasken met kinderen in huis.

Dus ontspannen ga je niet doen als de kids slapen want dit lijkt net datgene te zijn wat het minste voldoening geeft achteraf.

Maar is dat wel zo? Moet ik persé een hele waslijst van taken kunnen opnoemen als iemand me vraagt wat ik die dag gedaan heb? Is dat soms ook weer “druk van de maatschappij“?? Hahaha! Misschien moet ik eens lekker niets doen.

En als iemand me dan vraagt wat ik gedaan heb zeg ik: “mijn lichaam uitgeput door borstvoeding te geven” “punt” in plaats van lekker casual te zeggen:

“oh, niet veel, gewoon, gekookt en wat was (drie machines) gedaan en een beetje (het hele huis) gepoetst en wat met de kleine bezig geweest (3 kakpampers, 10 pipi pampers, 2 kledingwissels, 3 uur voeden en 2 uur random aandacht geven)”

Misschien maken we hier zelf ook weer de fout met het allemaal wat te banaliseren en het weer te vanzelfsprekend te maken dat we zoveel multitasken? Anywaaayyyyyy, ik dwaal af (is dit een apart artikel waard? Hummmmm)

 

 

Achja, ik weet dat het binnenkort allemaal wel vanzelf zal loslopen, en ik zie die spruitjes van me doodgraag, maar als ik nu naar VakantieVeilingen scroll en een weekendje voor twee naar Parijs zie moet ik toch een klein beetje wenen diep van binnen.

 

°Alice mijmert nog even weg en kijkt als er leuke aanbiedingen zijn op vakantieveilingen. Ondertussen geeft ze de kleinste spruit nog even eten ook want die krijgt natuurlijk weer voorrang°

 

°De husband kijkt erna en denkt: “zucht” °

 

x Alice x