‘Wil jij ook een snoepje?’ – Oma / kassierster / winkelbediende / marktkramer

De paashaas is al eventjes het land uit (of zit hij ergens in een holletje?) en dat betekent dat of de kasten uitpuilen met chocolade, of je buik. In ons geval is het beiden.

Ons monster heeft trouwens iets nieuws geleerd deze Paasperiode, ik weet niet hoe en wanneer hij deze skill heeft ontwikkeld, maar hij herkent een paaseitje vanop zeer grote afstand.

Plots wist hij wat die kleurrijke bolletjes aan de kassa waren en hij wist ook heel goed dat het kleurrijke jasje eerst uitgedaan moest worden. ‘Mmmmmh! Eichje!’

Nu ben ik geen suikerverbiedende-mama, maar één (à twee) paaseitje(s) per dag vind ik toch meer dan genoeg…

Op Pasen zelf is dit een ander verhaal. Dan bestaat het ontbijt en de lunch (meetal gecombineerd als brunch) voornamelijk uit paaseitjes. Chocolade in overvloed!

Al sinds ik me kan herinneren gaan we paaseitjes rapen bij mijn oma en opa. In hun gigantische tuin zijn er genoeg verstopplaatsen voor de aanzienlijke hoeveelheid eitjes. En aangezien alle kinderen en kleinkinderen het eitjes-rapen al een tijdje ontgroeit zijn, was het enkel ons monster (het achterkleinkind) dat eitjes “moest” zoeken. Ik keek dan ook erg uit naar het eitjes rapen. Niet (perse) vanwege de chocolade, maar vanwege de herinneringen van het zoeken naar eitjes. Mijn oma had voor de gelegenheid “maar” 3 kilo (!) aan chocolade lekkers gekocht… Ik zei toch dat de tuin groot was.

Oooooh! Zoveel paaseitjes!

Per 5 eitjes die ons monster in zijn mandje deed, was er wel iemand van zijn entourage die hem een eitje in zijn mond stopte. Mmmmmmh!

Na het eitjes rapen was er de paasbrunch. En omdat mijn grootouders geen tafel hebben voor 17 man, waren er twee tafels. Tijdens de paasbrunch liep/fietste ons monster heel tactisch op en af van de “kindertafel” naar de “volwassenentafel” en elke keer had hij wel iets (bruins en smeltend) in zijn mond.

Nogmaals, ik vind het niet erg dat ons monster buitensporig veel snoepgoed krijgt toegestoken tijdens zo’n feestdag, maar hoeveel eitjes zijn er nu al in zijn mondje verdwenen?

Het was weer net zoals met de bbq van vorig jaar… ‘Nee, hij mag (nog) geen slagroom of ijs.’ Vervolgens werd hij volgepropt want hij vond het toch zo lekker… natuurlijk vond hij het lekker! Maar wij zaten wel met de gebakken peren. Ik zou in geuren en kleuren kunnen uitleggen wat voor effect al die room en suiker hebben op de darmen van een baby, maar dat zal ik niet doen…

Die nacht had ons monster niet goed geslapen… En ik ook niet (met een hyperactieve peuter in bed). Was het de drukte die Pasen met zich mee had gebracht, of de suikers die insloegen? Gelukkig ligt de tuin niet elke dag vol gezaaid met chocolade en kunnen mama en papa gemakkelijker “nee” zeggen 🙂

Om de één of andere reden willen volwassenen kinderen altijd blij maken met snoepjes. Zolang het hun eigen kinderen niet zijn, volgens mij. Overal waar we komen vraagt er wel iemand of hij iets lekkers wilt.

Niks koekje of snoepje.

Ik was verrast (in de positieve zin!) Uiteindelijk zijn er (met hulp van mama, papa en oudere kindjes) 2 appels, een banaan en een paar kerstomaatjes verdwenen. Ons monster heeft letterlijk lopen smullen.

Zo zie je maar dat het niet altijd ongezond moet zijn. In plaats van een zoet snoepje, een zoet stukje fruit met lekker veel vitamientjes! En geen nood, het monster krijgt zijn hoeveelheid snoepgoed echt wel binnen hoor 😉

x Rose x