De mooiste dag van je leven… F*ck you, Murphy!

“The following is based on actual events. Even some of the names, locations, and events have not been changed.”

Ik had al eens vermeld dat ik een haat-liefde-verhouding heb met de wet van Murphy, hieronder kan je lezen wat ik daarmee bedoel, want 4 jaar geleden (!) ben ik geheel in Murphy-stijl getrouwd!

The Proposal

Met de meest romantische bedoelingen had mijn toen-vriendje rozenblaadjes van onze rozenstruik verzameld en een pad gestrooid dat ik “toevallig” moest ontdekken en volgen.

Little did he know…

dat rozenblaadjes in schemerig licht, griezelig veel weghebben van bloedspatten. Véél bloedspatten. Ik schrok me dan ook een ongeluk toen ik het ontdekte.

Nog nooit klonk een “verrassing” zo zielig.
“Het ruikt wel heel lekker…” Fair enough! En hij popte de question.

Niet alleen kreeg ik een mooie ring, waarvan we allebei vreesden dat hij te klein zou zijn, maar nu hebben we ook een heel uniek ‘verlovingsverhaal’. Vrijdag de dertiende is niet voor iedereen zo mooi 😉

The Wedding Planner

Een beetje verder in de tijd. We zitten volop in de voorbereidingen van de bruiloft, wanneer plots mijn laptop met alle informatie (maar dan ook ALLE informatie) crasht. Gewoon zomaar, omdat het kan en misschien een heel klein beetje omdat ik hem te hard had dichtgeklapt. (Sttttt! Ik ben nog steeds in de ontkenningsfase)

Gelukkig is mijn man bevriend met iemand die veel van computers kent en al snel vonden ze al mijn mapjes terug op de harde schijf. Ware het niet dat het spookmapjes waren, allemaal leeg, stuk voor stuk. Noooooo!

Maar wat kan er dan allemaal verloren gaan? Wel, ik ben nogal voor de DIY’s en had de uitnodigingen en ander papierwerk zelf ontworpen à la Pinterest-style. Thank-God had ik toevallig toch een paar back-upjes gemaakt en kon ik alles redelijk snel overdoen. Beat that Murphy!

De laptop was wel ten dode opgeschreven, maar dat is weer een heel ander Murphy-verhaal. (Letterlijk!)
Of toch niet? Er stond nog iets op die laptop, iets waarvan ik eerst niet eens wist dat je het zelf moest maken: de misboekjes.

Van de pastoor (of is het priester?) hadden we de opdracht gekregen om misboekjes te maken. Op zich geen probleem, zelfs leuk om te doen, maar wel veel werk. Veel werk dat verloren was gegaan in de computer-crash…

The Bachelor Party

Boekjes opnieuw gemaakt op de computer. Op de computer. Niet op papier.

Eén dag voor de trouw. Een lieve collega van mij had voorgesteld dat zij de boekjes wel wilde printen, haar vader had namelijk een grote printer waarmee ook de folders voor de scouts (KLJ, Giro? OMG wat ben ik slecht in die namen!) werden geprint.

Boekjes werden geprint. Wet van Murphy. Boekjes werden verkeerd geprint.

Mijn lieve collega had dit gemerkt, maar iets te laat, waardoor ze de boekjes zelf ging printen met haar eigen printertje.
Gelukt! (Dat de boekjes oorspronkelijk recto verso waren en daardoor vreemde witte pagina’s hadden, laten we even buiten beschouwing) Het zou de wet van Murphy niet zijn als ik niet kon mededelen dat haar printertje het loodje had moeten leggen… Sorry!

Onze vrijgezellenavond werd dan ook een vrij gezellige avond waarin we, en dan vooral mijn nu-man, boekjes hebben geniet. Whoop whoop!

Iets zelf doen is leuk, maar dan moet wel alles meewerken; de computer, de printer en de auto!

Auto? O ja, auto!

Mijn man en ik zijn beiden erg te vinden voor het oude, het antieke, het eclectische… Zo had mijn man (toen nog verloofde) een mooie wagen op de kop weten te tikken en na veel rondgevraag besloten we dat dat onze trouwauto werd.

Aangezien we allebei al een auto hebben (omdat we beiden in posten werken gaat het praktisch gezien echt niet anders), zou het nogal een dure aangelegenheid worden om heel snobistisch ook nog een derde auto te hebben/verzekeren/inschrijven. Het geld groeit nu eenmaal ook niet op onze rug…